La vie est belle

Często, podczas zupełnie abstrakcyjnych i prozaicznych czynności zdarza mi się 'Eureka!' moment, kiedy ni stad ni z owąd  wpada jakaś przebudzona myśl, zupełnie jakby z fabrycznej taśmy produkującej niebieskie słoniki nagle wyfrunął kanarek a la świergocąca Mary Poppins z kolorowym przydużym parasolem i kształtnym kuferkiem.

Polski Londyn - Fryderyk Chopin

Polskich miejsc w Londynie nie brakuje. Raz na jakiś czas postaram się utrwalić te najważniejsze, powstają dzięki aktywności Polonii i środowisk emigracyjnych. Dziś 205.rocznica urodzin Fryderyka Chopina, stąd krótki wpis o londyńskich śladach Mistrza.

Źródła podają, że Chopin był w Londynie dwa razy. Pierwszy raz w 1837 roku jako siedemnastoletni chłopak, zaś drugi jako dojrzały muzyk, na rok przed śmiercią w Paryżu, w 1848 roku. Pamiątką  tych wizyt są popularne 'blues plaques'.

 4 St James's Place, Westminster, SW1, najbliższa stacja metra to Green Park

Z wyrafinowaną namiętnością, po włosku

Planowanie, na szybko urodzinowego wypadu do Włoch, śladami Herberta, a jakże, dokonuję po trochu z kopią „Barbarzyńcy w ogrodzie", a tam takie kwiatki przynoszące bumerang wspomnień i myśli... :)

Kes, czyli rzecz o ptakach

Myślę ostatnio o filmie 'Kes' Kena Loach widzianym chyba z 15.lat temu. Może dlatego, że przyroda ta i tak ożywiona coraz śmielej wyrywa się niespiesznym nawrotom zimy, choć wkrótce i na tym gruncie zapanuje 'ceasefire'. 

Serce nie jest do zabawy, trzeba dać mu mocnej kawy

Widok latarni morskiej w Sopocie podczas niedawnej wyprawy 'śladami Herberta' przypomniał mi fragment krótkiego eseju z „Barbarzyńcy w podróży" opisującego wyprawę Herberta łodzią rybacką na wyspę Holy Iona znajdującą się w północno-zachodniej części Szkocji, przy wyspie Mull.

„Po kolacji gospodyni poprosiła mnie, abym postawił małą lampkę w oknie wychodzącym na Holy Iona. Taki jest zwyczaj. Nocą światła obu wysp rozmawiają ze sobą.

Nie wiadomo, co przyniesie przyszłość i jak długo trwać będzie rozdarcie świata. Ale dopóki w jedną bodaj noc w roku światła tej ziemi będą się pozdrawiały, niecała chyba nadzieja jest pogrzebana."

Podobnie bywa ze spotkanymi, nierzadko przypadkiem, ludźmi, którzy pojawiwszy się choć na krótko w naszym życiu odchodzą, ale raz zapalone przez nich światło pozostaje. I ta jasna, pogodna obecność, która niegdyś podarowała tak wiele piękna, teraz skrada uśmiechy i momenty, jest tematem myśli, powraca między ciszą, czasem między słowami.

Gdzieś na świecie właśnie zapada zmrok, gdzieś wstaje słońce, komuś zabije mocniej serce, światła wysp porozmawiają ze sobą...

Dawne, niedawne

Wróciły dziś do mnie nad ranem

Jak z nieba zgubione jaskółki

Na długą niepamięć skazane

Nasze dawne zabawne pocałunki

Te znad rzeczki te z łąki te z lasu

Te pospieszne, bo nie ma już czasu

Te gorące zdyszane i te senne nad ranem

Te liryczne i śliczne i pornograficzne

Te kradzione od żony

I te kłamstwem słodzone

Tamte z klatki schodowej i z windy

Te miętowe i te anyżkowe

I te inne od innych

A na końcu te troszkę mokre od łez

Po których nie ma już śladu

A przecież jest

A. Osiecka

Wild is the wind

Jesienne wspomnienie w środku lutego, stycznia, grudnia, nawet listopada.

Powtarzalność niepowtarzalnego. 

Wszystko zaczyna się i kończy, wszystko plynie. 

Niezmienny jest nieznośny ciężar sentymentalizmu. W końcu niepokorna natura i chochlik w oku, że hej! niczego nie wiesz na pewno. Będzie dobrze.

Warszawa szlakiem żydowskim, czyli to nie był sen

"O, sny to drugie życie, gdy się wytłumaczy. Tylko trzeba na to mądrości, o, wielgachnej mądrości. Mądrości aż na tamten świat i dalszej".

("Traktat o łuskaniu fasoli")

Wybrzeża pełne ciszy

Osiem miesięcy temu byłam na bardzo długim i bardzo niezwykłym koncercie Piwnicy św. Norberta z Krakowa. To był jeden z najlepszych piątków i wspaniałe rozpoczęcie ostatniego kwietniowego weekendu.